Ethem helpt topbestuurders cultuur sensitiever worden
Hoe zorg je voor verbondenheid in een samenleving die meer dan ooit gefragmenteerd aanvoelt? Waar verscheidenheid niet vanzelf blijkt te leiden tot saamhorigheid. Waar eenkennigheid aan de top samenvalt met een monotoon weergave welk verhaal toedoet, welk verhaal het verhaal van Nederland is.
Als ik een lijstje zou moeten maken wat onze leiders te doen staat in deze, dan staat verbreeden van eigen empathische horizon op nummer 1.
Het belang van empathie is zwaar onderschat. Dat heeft geleid tot huidige paradoxaal gevoel van verwijdering onder vele derde en vierde generatie bi-culturele burgers: tot aan hun bot van hier zijn, maar hun verhaal niet gehoord en niet ingeburgerd geraakt in collectief bewustzijn van Nederland.
Gelukkig staan steeds vaker burgers op om de kloof te dichten. Een van die helden is mijn dierbare vriend Ethem Emre Een man met een zachte blik en stem, doch een ijzeren wil.
Een selfmade man, al vanaf zijn 14e gewerkt naast naar school te gaan. De verzekeringswereld ingerold om eerst in Turkije Nederlandse toeristen met een schade of letselschade bij te staan. Om daarna in Nederland het eerste interculturele letselschadebedrijf op te zetten om burgers met een immigratie achtergrond steunen die de weg niet konden vinden in bureaucratische verzekeringskrochten.
De succesvolle ondernemer maakt zich zorgen. Niet om eigen portemonnee. Maar om Nederland en zijn bi-culturele burgers.
“Grote krapte op arbeidsmarkt, toch grote werkloosheid onder bi-culturele jongvolwassenen, hoe kan dat? Hoog gekwalificeerde derde generatie bi-culturele jongeren, die liever een broodjeszaak beginnen dan bij overheid of een bank gaan werken. Hoe kan dat?” vraagt hij retorisch.
Er is een groot tekort aan thuisgevoel onde biculturele burgers. Men ziet tegen eenkennige bedrijfscultuur van grotere organisaties op, is het antwoord van Ethem.
Paar jaar terug heeft hij Inter-Focus Intercultureel Expertisecentrum opgericht om topbestuurders bij te staan om eigen organisatie cultuursensitief te maken.
Voordat hij op bezoek naar Gennep komt, vraagt hij mij of ik nog iets nodig heb: “alleen een lekkere Turkse brood” zeg ik. Bij aankomst draagt hij drie zware tassen boodschappen, vol Turkse heerlijkheden. Gastvrijheid en vrijgevigheid is hem met paplepel mee gegeven. Mij hoor je niet klagen.
Ik beluister met bewondering zijn verhaal over prachtige Turkse Zwarte Zee gebied van zijn jeugd. En met een bloedend hart hoor ik het verdrietigste levensverhaal van Ethem aan.
Dat vijftienjarige Ethem zijn moederlief verloor bij een auto-ongeluk. Na eerste moeilijke jaren van immigratie terug naar Turkije om voor even te herenigen met hun familie. Het werd de laatste reis voor de moeder.
Ethem en zijn generatie hebben een groot prijs betaald om in Nederland te aarden.
Het doet me deugd dat deze zelfbewuste leider werk van maakt om Nederland stuk inclusiever te maken.
Shervin Nekuee
Gennep 7 oktober
https://www.linkedin.com/posts/shervin-nekuee-5a06ab11_ethem-helpt-topbestuurders-cultuur-sensitiever-activity-7116440626665021440-0oWI/?utm_source=share&utm_medium=member_ios
